لحظه ای درنگ دیوارها و محدودیت‌ها
اگر دیوارها جلوی ما را نمی‌گرفتند و مانع ما نمی‌شدند، ممکن بود وارد حریم دیگران بشویم و حرمت آنها را زیر پا بگذاریم ، اما کاش همه انسان‌هاحرمت نگه داشتن را،از همین دیوارها یاد بگیرند. دیوارها سر جای خود می‌ایستند و قدمی به دیوار همسایه خود نزدیک نمی‌شوند.
همگی باید باور داشته باشیم که اگر چه درک و فهم انسان محدودیت دارد اما انسان بودن حد و مرز ندارد و ما می‌توانیم با اعمال خود، آن را گسترش دهیم. بیاید افکار خود را که ذاتا محدود است از این بیشتر پشت دیوارها محبوس نکنیم و بگذاریم رها باشند و آنها را در مسیری درست پرورش دهیم، اما همچنان دیوارها و حرمت‌ها را حفظ کنیم . یادمان باشد که وجود این محدودیت‌های پشت دیوار تا آخر عمرمان ضروری است و باید با آن زندگی و به آن عادت کنیم .
و باور داشته باشیم که خوب بودن سهل‌ترین کار است، پس می‌شود آن را از محدودیت درآورد، چرا که اگر آن را حبس کنیم گویا انسانیت خود را زندانی کرده‌ایم.
نویسنده : آینازاروجلو
